El Ultimo

Ik kan niet geloven dat mijn vier maanden nu al voor bij zijn. Ik kan alleen maar zeggen dat ik een werkelijk geweldige tijd heb gehad. Tuurlijk zijn er veel dingen die ik in Nederland tijdelijk achter me had gelaten. 4 maanden zonder mijn familie, zonder mijn vrienden. 4 maanden zonder stroopwafels, zonder bruine boterhammen met kaas, zonder hagelslag, zonder dropjes, zonder fatsoenlijke yoghurt of melk. 4 maanden met een schrikbarend gebrek aan groenten. Ik heb een paar geweldige feesten gemist als ik de verhalen op facebook mag geloven, de kroning van onze geliefde willem alexandertje, verscheidene verjaardagen en ook 5 mei zat er niet in dit jaar. Vier maanden niet in mn eigen bedje geslapen. 4 maanden niet na een zware dag thuiskomen en begroet worden door de meest geweldige hond ter wereld en dan lekker lui op de bank ploffen. 4 maanden zo goed als zonder TV. Zo goed als zonder auto. Volgens mij heb ik in totaal 3x in een auto gezeten in Iquitos. 4 maanden lang geen warme douche. 4 maanden lang vieze voeten, want tja dat krijg je nou eenmaal van zandwegen.
Maar het was het absoluut waard. In ruil voor wat ik heb moeten missen heb ik namelijk veel meer terug gekregen. 4 maanden een volledig andere omgeving, met elke dag wel nieuwe mensen om te ontmoeten. 4 maanden juanes eten, volledige vissen op je bord krijgen, en halve kippen van de barbecue. 4 maanden te tijd gehad om te leren eten met soms 1 vork, of anders helemaal geen bestek. Jaa voor de halve kip van de bbq met aardappelen met saus heb je eigenlijk ook helemaal geen bestek nodig. Hoogstens een servetje. Of tien. Vier maanden lang op mijn eigen motortje rondcrossen. 4 maanden lang uitgaan als een Peruaan, volop salsadansend in de discotheek met alleen maar Spaanse muziek. 4 maanden lang heb ik me kunnen omringen met de meest wonderlijke kinderen waar El Manguare zich voor inzet. 4 maanden lang tot savonds laat op straat kunnen lopen, kijkend naar alle mensen die nog op zijn. Vier maanden Spaans praten, hoewel ik daar ook wel eens gek van werd hoor. Net zoals de muggen die me 4 maanden lang lek geprikt hebben. Of de mannen die je hier altijd en overal naroepen. En in die 4 maanden ben ik stiekem echt behoorlijk verliefd geworden op Peru, op Iquitos. Deze prachtige stad heeft echt een plekje in mijn hart verdiend, en ik kan alleen maar zeggen dat ik het hier ook enorm ga missen.